-169

Την αγάπη. Δεν την προλάβαμε την αγάπη. Έφυγε κι αυτή μαζί με τον χρόνο.

θά 'ρθει ένα πρωι, που θά 'ναι άδεια η πόλη
και στους δρόμους δε θα 'ναι κανείς
θά 'ρθει ένα πρωι, που θά 'χουν φύγει όλοι
και θά 'ναι η ώρα να φύγουμε κι εμείς

-154

Απέτυχα.
Είμαι σκουπίδια.
Κείμαι ημιθανής σε κάποια παραλία
μεθυσμένος
με χάπια
η θάλασσα με βρέχει
Ανύπαρκτους εραστές προσκαλώ
για να με τραυματίσουν,
να με καταστρέψουν
να με σκοτώσουν.
Είναι η μόνη επιτρεπτή αυτοκαταστροφή.
Αλλά δεν ολοκληρώνεται
και υπομένω ενα διαρκές μαρτύριο.
Οι μέρες εδώ είναι πια έξοχα οδυνηρές.
Τοπίο φρίκης
ξεχασμένο από το χρόνο
αναδεικνύει τη ματαιότητά μου
το μη-νόημα της επόμενης μέρας,
της επόμενης ώρας, λεπτού ή δευτερολέπτου.
Ασυνάρτητα πια
βαδιζει η σκέψη μου
εκλιπαρώντας τον θάνατο.