Afterhours

Η μοναξιά πάντα κάθεται στη μέση, συνήθως σε γεμάτους καναπέδες. Κάπου μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, ζητείται μέλλον. Κυρίως ελπίδα. Κι αν μιλάς για την ευτυχία κι αν τη σκέφτεσαι, μάλλον απέχεις από αυτήν. Αν στεναχωριέμαι για κάτι, είναι που θα μου λείψει κυρίως εκείνο το καλοκαιρινό αεράκι που με έκανε να έχω τόσο διαφορετική οπτική. Αλήθεια κρίμα. Τι μένει; Νοσταλγικές αναμνήσεις, μισή ντουζίνα προσωπικές εργασίες, ενδεχομένως ένα δίπλωμα οδήγησης. Προσωπικά αντικείμενα δηλαδή, έτσι να σου βρίσκονται στο ράφι. Νοιώθω πολλά, και δε με νοιάζει, καθόλου δε με νοιάζει. Νοιώθω πολλά και δεν το λέω, κουβέντα δε λέω. Η βραδιά απόψε είναι για την πάρτη μου, αποκλειστικά.