8 σπόρους ροδιού δοκίμασα, τόσους μήνες θα γίνομαι χειμώνας, και στον ένατο θ' ανθίζω. Εδώ και χρόνια τώρα, έλεγα στον Άδη, και άλλη επιλογή δεν άφηνα. Είναι ο μύθος μου, σχεδόν βέβαιος, σχεδόν τραγικός. Κοίτα να δεις πράγματα, και πιστεύω πως όλα είναι στο μυαλό μου, δε μου αρέσει όταν χιονίζει, γιατί είναι σαν κρύο, αλλά πολύ πιο έντονο.
Δε μπορώ να καταλάβω κυρίως τις μικρές ώρες, δυσκολεύομαι και λιώνω, γιατί, γιατί, δε μπορώ να καταλάβω.
Και φαντασιώθηκα πάλι πολύ όμορφα πράγματα, σχεδόν το νοιώθω σαν αμαρτία να σκέφτομαι τόσο όμορφα πράγματα. Και δεν τόλμησε ποτέ κανείς θεός να μου χρεώσει την ύβρη αυτή.
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου