Δὲν τό 'χω

Ποιός τό 'χει;

Ἤθελα πάντα νὰ εἶμαι φίλος σου, μὰ μάλλον δὲν ἤθελες ἐσὺ ποτέ.
Ἤθελα πάντα νὰ μ' ἀγαπᾶς καὶ νὰ μὲ νοιάζεσαι.
Εἶναι στιγμὲς ποὺ θὲς νὰ ξεσπάσεις κάπου, μὰ μετὰ σκέφτεσαι, πὼς τὸ μόνο ποὺ θὰ καταφέρεις εἶναι νὰ ἐκτεθεῖς περαιτέρω, καὶ νὰ πληγωθεῖς περαιτέρω. Καὶ μάλλον τίποτα δὲ θὰ ἀλλάξει.
Ἡ μόνη ἀλήθεια, εἶναι ἡ μοναξιά μας. Καὶ ἂν τὸ δηλώνω, τὶ ἀλλάζει;
Ὥστε λοιπὸν αὐτὴ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ τὸ νοημά της.
Καὶ τὸ νῆμα της, τὸ νόστιμο. Κλωστὲς τὸ ὑφασμά της.
Πεῖτε μου, σᾶς παρακαλῶ, ἀπὸ πού φεύγουν ὁ κόσμος;
Φτερὰ στὶς δερμάτινες βαλίτσες μου, ρούχα στὴν πλάτη μου· θὰ τὰ πετάξω.
Νούμερο ἕνα γιά τὸ ἄσπρο καὶ πρόβα τοῦ ἀντίο, γιὰ μία καὶ μόνη παράσταση ἂν ἔχεις θάρρος.