Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Ὅπως κι ἂν

Γιὰ ὅσους δὲ φύγανε, μὰ δὲν πλησίασαν ποτέ.

Εἶναι μερικοὶ ἄνθρωποι ποὺ τοὺς ἀγαπᾶς γιατί καταφέρνουν καὶ εἶναι γοητευτικοὶ γιὰ τὴ συγκίνηση πού μποροῦν νὰ σοῦ χαρίσουν. Διάσημοι ἢ ἄσημοι, μὰ γιὰ σένα σημαντικοί. Δὲν τὸ ξέρουν. Μακρυὰ σὲ ἄλλα λιμάνια, δὲν εἶναι ὅσο δίπλα σου ἤθελες. Μὰ δὲν πειράζει· σκᾶς ἕνα νοσταλγικὸ χαμόγελο, παίρνεις τὶς ξυλομπογιές σου καὶ προβάλλεις κοντά σου, τοὺς ἀγαπημένους σου ἥρωες, ὅπως ἐσὺ θὰ τοὺς ἤθελες, μὲ ἕνα σκίτσο τους. Κι ἔχεις λίγο ἀπὸ τὸν ἦχο τους γιὰ συντροφιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου