Κι απόψε θα μιλήσουμε για πόνο

Οι χαμένες ώρες

Κι απόψε θα μιλήσουμε για πόνο. απόψε θα μιλήσουμε για όλες εκείνες τις χαμένες ώρες σκέψης, που πίστευα ότι η ευτυχία μου υπάρχει κάπου μέσα σου, και έψαχνα, και σ' έψαχνα, μόνο και μόνο γιατι θυμόμουν κάπου, κάποτε για μια ευτυχία, που ο κόσμος ήταν όμορφος όταν ήσουν δίπλα μου. Κι αυτό το συναίσθημα ειναι που έχω απωλέσει καιρό τώρα, και αυτό ειναι μια εξάρτηση, πιο μεγάλη και απο ναρκωτικό. Και κάθε μέρα στον ύπνο μου ονειρεύομαι οτι ειμαι ευτυχισμένος. Μα ξυπνάω το πρωι και με πιάνουν τα κλάμματα. Κι εσύ δεν το ξέρεις, και ούτε να το μάθεις. Γιατι δεν έφταιξες ποτέ σε τίποτα που εγώ πίστεψα ότι θα μου φέρεις την ευτυχία μου, μέσα σου. Και θα μπορούσα να θέλω να σε δικαιολογήσω, και να σε μισήσω, μα ούτε αυτό θέλω.

Ήθελα μόνο να σ' αγαπήσω

Παρά μονο ικετεύω να συμφιλιωθώ με την απουσία. Τη δική σου και της ευτυχίας μου. Και ικετεύω το χρόνο να περάσει, γιατι εξομαλύνει τις μνήμες και τις σκέψεις κάνει γκρίζες και διάφανες, και βλέπεις πάλι το φως, αν τύχει και ειναι μέρα. Και βλέπεις και τα αστέρια που θα ειναι πάντα νύχτα. Και ο ουρανός δεν έχει σύννεφα γιατι θα έχει μονο σκοτάδι.