Ο σκώρος

Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…

Σκέψεις όπως κόκκοι καφέ, πάντα διαλύονται αρωματικά στο μυαλό μου. Τη ζαχαρίνη δε θα τη λογαριάσω. Τολμώ να χαμογελάω κοιτάζοντας την τεράστια κούπα, αλλά σκέφτομαι να κρατήσω το χαμόγελό μου στα όρια αυτού του ποτηριού, μη μας πάρει μάτι κανείς. Όρια προσωπικά, που ίσως και να μπερδεύουν το δεύτερο πρόσωπο, ενδεχομένως και ιδανικά δηλαδή. Μπορεί κι εξιδανικευμένα. Οι προοπτικές βρίσκονται στον πληθυντικό συχνά. Όπως ο πληθυντικός των σπασμένων στα δάχτυλα, ξηρών καρπών που περίμεναν μια ακόμα μπύρα ή κάτι τέτοιο. Μονοπωλώντας έναν καναπέ, μια προσδοκία και το σημαντικό, αστέρια έπεφταν αραιά και πού, σαν καταιγίδα όμως, στο ίχνος κάποιων συνειρμών για ευχές. Κι όλα όμορφα πάλι, όπου κι αν είσαι. Θέλω οι άνθρωποι να ακολουθήσουν κι αυτοί τις δικές τους πορείες, κι ελπίζω ότι κάπου σ' αυτές μπορεί να υπάρχω κι εγώ. Τόσο φυσικά. Φυσικά θέλω πολλά να πω, αλλά φοβάμαι ότι θα γίνω πληθωρικός και θα χάσω κάτι από τη γοητεία μου στα μάτια μου.

Άγνωστο

― Στα μάτια σου κοιτώντας, θα δω αυτό που θά 'θελα να γίνω.
― Οι άνθρωποι γύρω μου συνηθίζουν να ναι όμορφοι και χαίρομαι να τους χαζεύω. Μα δεν τους το λέω· μη σκοτώσω την ομορφιά.
― Αυτό που θες να αναγνωρίζεις για προφανές, ίσως όμως είναι μια θαυμάσια ψευδαίσθηση. Μπορείς να πας λίγο παραπέρα;
― Φυσικά.
― Θα νυστάξω αφού δω την ανατολή που σου υποσχέθηκα, μα κάνε μου μια χάρη. Άσε με να κοιμηθώ μετά στην αγκαλιά σου.

Μικρές ώρες

Μια κουταλιά συνειρμοί που επιπλέουν στον αφρό είναι οτι μένει στις έξι το πρωί. Η ανάγκη σε ρόλο βρεφοκομείου συναισθημάτων, και ένα γιατί στο δρόμο για μερικές πλάγιες δηλώσεις. Ώρες ώρες, σκέφτομαι να απενοχοποιήσω οριστικά την ανασφάλειά μου, να πάει στο διάολο. Ώρες ώρες σε σκέφτομαι. Κάτι ελπίζεις, κάτι φοβάσαι, κλασικά δηλαδή όπως πάντα. Ώρες ώρες θέλω να μη σκέφτομαι. Κι αν η ελπίδα δε σου βγει; Κι αν σου πηδήξει τον ψυχισμό; Αηδίες. Στο κάτω κάτω, εσύ παραμένεις ακέραιος, όπως και πριν. Όλα είναι σα μια παράσταση που αποφασίζουμε να παίξουμε στο μυαλό μας. Φυσικά, η διανομή των ρόλων είναι αυστηρά στη δική μας διακριτική ευχέρεια.
Πολλά δεν τα καταλαβαίνω, άλλα τόσα δεν τα δέχομαι· μα αν τα δεχτώ τελικά, θα είναι όλα ένα κλικ πιο όμορφα. Μα θέλω να ξέρεις ότι έκανα τη δική μου προσπάθεια να τα αλλάξω. Και θέλω να ξέρεις, πως υπήρξα περήφανος γιαυτό. Κι αν τα κατάφερνα, ίσως και να ήμουν ένα βήμα πιο κοντά.
Πάω να πέσω και θα ονειρευτώ ένα σωρό πράγματα.

Ενάμιση λίτρο βενζίνη

Όχι, δεν ειμαι τρομοκράτης, δεν έχω μολότωφ.

:)

Ξόρκια

Σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου ειναι η επί μακρον μοανξιά.
Και απλά θέλω να το μοιραστώ λιγο ;-P

Post Scriptum

Λίγο κυκλοθυμικά αλλά πολύ γλυκά θα ήθελα να σας πω να φύγετε· να πάτε αλλού. Απόψε χέστηκα για όλα. Στο διάολο και η συνοχή και η αυτοαπελευθέρωση. Κι άλλα πολλά. Ξαφνικά περνούσα έξω από ένα πανηγύρι και δε μπορούσα λέει να φρενάρω, κι έτσι κύλισα πίσω, τότε που ήταν πράγματι γιορτή. Στο διάολο σαφώς, και στο πορτοκαλί που λιώνει καθώς τολμάει να υψωθεί μπροστά μου και γίνεται λευκό, μετά. Δε με νοιάζει και δε θέλω να μάθω, για το παραμύθι που στοργικά μου λες κάθε βράδυ για να με παίρνει ο ύπνος. Που δηλαδή, δεν είσαι εδώ κι είναι όλα σχεδόν απόντα. Μάλλον με νοιάζει που συγκατοικούμε, κυρίως τα βράδια δηλαδή, όλως τυχαίως στην ίδια σκέψη. Τη δική μου σκέψη. Με νοιάζει που δεν έχω σε ποιόν να γκρινιάξω για την απουσία σου· τη δική μου απουσία δηλαδή. Μα χέστηκα. Εγώ θα πάω να ξαπλώσω σε σχεδόν τέσσερα τετραγωνικά στρώμα και σου υπόσχομαι, πως δε θα σε σκεφτώ απόψε. Κι ούτε θα μου λείπεις. Αδιαφορώ για όλα και για τίποτα, χωρίς κανένα λόγο, και λέω λόγια που δεν ακούς. Που ακόμα και να στα φωνάξω δε θα τα καταλάβεις, θα με καταλάβεις;

Η άλλη πλευρά

Προφανώς πολύ ενδιαφέρον.
Φυσικά όμορφο.
Και νομίζω τίποτα λιγότερο από αυτό που σκέφτομαι και νοιώθω.
Α ρε Μανωλάκη αγόρι μου :- )
Αν ήθελα να ευχηθώ κάτι, είναι να μπορούσα να κάνω τους ανθρώπους να δώσουν το καλύτερο δυνατό που έχουν μέσα τους. Δηλαδή κι εγώ μαζι με αυτούς.
Δεν ξέρω πάντα τον τρόπο. Πειραματίζομαι όμως, ε;

Μ' αγαπάτε ρε;
Δεν είμαι μόνος μου; Ε παιδιά;

L

Μπορώ να με φανταστώ;
Αξίζει η προσπάθεια;
Μακάρι.

Νομίζω;

Λες;

28

Μία κηδεία, κάτι γενέθλια, ανθρώπων ιστορίες. Καναπέδες που ενδείκνυνται για σκέψεις σε συσκευασία νύστας. Προς στιγμήν ήθελα να τραβήξω τις μπλούζες που καθένας είχε επιλέξει να τον σκεπάζουν, οι αντιφάσεις όπως πάντα μυρίζουν από μακρυά. Ποιός είναι ο καλλιτέχνης; Παιδιά κάτι έχουμε χάσει. Ποιός μεγάλωσε στ' αλήθεια; Ψεύδη κατά συνθήκη. Γιατί γαμώτο; Κάποιος είναι ανορεξικός. Βρες τον. Κάποιοι δεν είναι ζευγάρι. Άντε καλέ.
Ένα χρώμα θα κρατήσω για μένα, κι ένα άλλο θα σου δείξω.

Μετά από καιρο

Λες να γίναμε ρόμπες;
Οκ, so what?
Πφφφφφ

Underground

Ώρες μικρές, σκέψεις μικρές επίσης.
Δες το αλλιώς.
Μια Coca Cola light σ' ένα παγκάκι (η βόλτα που κοστίζει μόνο 1.30€).
Κι εγώ θα κάτσω από την άλλη πλευρά.
Βράδια ήσυχα, όχι όμως όπως το τραγούδι.
Αλλιώς.

Εδώ απόψε νομίζω πως προσωρινά δε φοβάμαι.
Και για φαντάσου, δεν είμαι στο σπίτι.
Κοίτα να δεις, ο κόσμος αντί για ταβάνι έχει ουρανό.
Για κοιτάξου λίγο στον καθρέφτη – συμβολικά πάντα.
Τί βλέπεις;

Σιωπή;

Bang Bang

Nancy Sinatra, Bang Bang

Κι εγένετο η εξομολογηση, ένα χρόνο μετά. Δε βαριέσαι.

:->

Κι όμως που λες, άσχετο βέβαια.
Μα εγώ κάτι βλέπω εδώ.
Να μου το θυμηθείς.
Άσχετο σαφώς.

Propaganda

Όλα ειναι μια τραγική και αστεία προπαγάνδα.
Βαρέθηκα τη βια, οικονομική, ψυχολογική, κοινωνική, τη δική μου, τη δική σου.
Να φύγετε· να πάτε αλλού.
Εγώ δε θέλω να ζω έτσι.
Δεν ξέρω πως, όμως. Μα θα το βρώ.

ΙΙΙΙΙ

Μπράβο μέγιστε!

Άντε του χρόνου πάλι!

Θα μαι κι εγώ μαζι :-P