Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Post fullmoon love

Αἰσθάνομαι ἄσχημα εὐάλωτος. Πνίγομαι. Θέλω, ἔχω ἀνάγκη νὰ μιλήσω σὲ κάποιον. Μὰ νοιώθω πὼς ἂν μιλήσω, ἂν ἀνοίξω τὸν ἐσωτερικό μου κόσμο ὁπουδήποτε, θὰ πληγωθῶ. Δὲν ἔχω καμμία ἄμυνα νὰ προστατέψω τὸν ἐαυτό μου σὲ μιὰ ἀνθρώπινη σχέση. Καὶ ἀποφεύγω. Ὅλους. Τὰ πάντα.

Καὶ θέλω μὲ ἕνα σάλτο, νὰ πιάσω τὸ φεγγάρι καὶ νὰ χαθῶ μαζί του, ὅπως δύει, βουλιάζοντας στὴ θάλασσα.

2 σχόλια:

  1. πριν κάνεις το σάλτο, μπορείς να κάνεις ένα μικρό βήμα. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κανένα λόγο να σε βλάψουν. Όλοι ευάλωτοι είμαστε, απλά άλλοι το δείχνουν, άλλοι όχι.
    μη χτίζεις τείχη γύρω από τον εαυτό σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άσε ήσυχο το φεγγάρι. Στόχευε λίγο χαμηλότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή