Γιατί ρε φίλε; Γιατί τόση απαισιοδοξία; Τόσο καιρό σε διαβάζω και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κανένας κοντινός φίλος να βοηθήσει δεν υπάρχει; Πάντα υπάρχει βοήθεια, αερκεί να βρούμε το κουράγιο να τη ζητήσουμε. Μη φοβάσαι.
Ο μόνος ένας που μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο εαυτός μας· όλα τα άλλα δρουν προσωρινά αναλγητικά. Και πόσο να εκθέσεις τον εαυτό σου για ένα απλό παυσίπονο; Με ποιά διάθεση, όταν ήδη οι άνθρωποι που περίμενες να σταθούν λίγο δίπλα σου, αδιαφόρησαν;
Νομίζω η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση που μπορούμε να έχουμε, είναι πως δεν είμαστε μόνοι μας, τελικά.
Συνήθως όταν νιώθουμε έτσι, πάει να πει ότι ο κύκλος των ανθρώπων που μας περιβάλλει δεν είναι ο κατάλληλος για να πάψουμε να νιώθουμε μόνοι μας... Ξεκίνα από αυτό θα έλεγα εγώ... Αν θες άκουσέ το...
δεν είσαι μόνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να ξερα το λόγο και τον τρόπο να σε βοηθήσω
ΑπάντησηΔιαγραφήκουράγιο ρε
Γιατί ρε φίλε; Γιατί τόση απαισιοδοξία; Τόσο καιρό σε διαβάζω και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κανένας κοντινός φίλος να βοηθήσει δεν υπάρχει; Πάντα υπάρχει βοήθεια, αερκεί να βρούμε το κουράγιο να τη ζητήσουμε. Μη φοβάσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μόνος ένας που μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο εαυτός μας· όλα τα άλλα δρουν προσωρινά αναλγητικά. Και πόσο να εκθέσεις τον εαυτό σου για ένα απλό παυσίπονο; Με ποιά διάθεση, όταν ήδη οι άνθρωποι που περίμενες να σταθούν λίγο δίπλα σου, αδιαφόρησαν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση που μπορούμε να έχουμε, είναι πως δεν είμαστε μόνοι μας, τελικά.
Συνήθως όταν νιώθουμε έτσι, πάει να πει ότι ο κύκλος των ανθρώπων που μας περιβάλλει δεν είναι ο κατάλληλος για να πάψουμε να νιώθουμε μόνοι μας... Ξεκίνα από αυτό θα έλεγα εγώ... Αν θες άκουσέ το...
ΑπάντησηΔιαγραφήή οτι θέλουμε να είμαστε μόνοι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή