Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Τέσσερα

Ἀπουσία διαίσθησης, μνήμης ψευδαίσθηση, πάλι θερινὲς νύχτες τοῦ Ὀκτώβρη, καὶ ἡ ἱστορία ποὺ ἀναπαύεται, στρεσσάρει τὴ σκέψη καὶ ὅλα μπλέκονται σὲ μιὰ ἐλπίδα ποὺ ζεῖ σ' ἕνα σῶμα μονό. Κι ἕνας φόβος, σκυλὶ πιστό, ποὺ κλαίει τὰ βράδυα, τὴν κάνει νὰ σκύβει γιὰ νὰ τὸν φροντίσει καὶ δὲ στέκεται στὸ ὕψος της.


Δὲ μπορῶ.

Δὲ ζῶ.

Πόσες μέρες ἔχω πάλι;

1 σχόλιο:

  1. Μην μετράς πια τις μέρες, ούτε και τις ώρες...

    Και αυτό το σκυλί ας το να φύγει..

    Και τρέξε, τώρα που δε θα σε ακολουθεί,
    τρέξε, γιατί δεν μένει πολύς καιρός..
    ούτε καν 2 ώρες δεν έχεις στη διάθεση σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή