Ἁπλῶς

Τὰ πράγματα εἶναι ποὺ λές, ἁπλά. Ἁπλά, σὰν τὸ ἄλφα. Ἄλφα, ὅπως λέμε ἀπόρριψη καὶ ἀποτυχία. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὑπαρκτό: δὲν ὑπάρχουν ἄνθρωποι. Δηλαδή πάλι στὸ ἄλφα. Ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ βασίστικες πάνω τους, τὴν ἔχουν κάνει α-λα γαλλικά. Νόημα νὰ ἀναζητήσεις εὐθύνες γιὰ αὐτό; Σὲ ποιόν; Δὲ γίνεται μέσα στὴν ἴδια χρονικὴ περίοδο νὰ φεύγουν ὅλοι καὶ να φταῖνε κι ἀπὸ πάνω. Καὶ φτάνεις στὸ σημεῖο νὰ ἀναζητήσεις τὰ αἴτια σὲ ἐσένα. Κι ἐκεῖ ξεκινᾶνε τὰ τραγικά. Στὸ ρεζουμέ. Σὰν ἕνα παραμύθι ποὺ ὁ κακὸς λύκος χωνεύει τὴν κοκκινοσκουφίτσα ἀραχτὸς καὶ ἀσφαλής. Χωρὶς ἔξοδο, ἢ αἴσιο τέλος. Κι ἐσὺ νὰ ἐκλιπαρεῖς γιὰ λίγο ἀπό τὴν προσοχὴ τῶν ἀγαπημένων σου ἀνθρώπων. Μὰ αὐτοὶ ἀδιάφοροι. Καὶ δικαίως; Εἶναι πάντως ἐξαιρετικὰ ὀδυνηρὸ νὰ ἐμφανίζεσαι μὲ τὸ πιὸ γλυκό σου χαμόγελο καὶ νὰ τρῶς τὴν ἀδιαφορία μὲ τὸ φτυάρι.

Καὶ μετά σοῦ λέει, πὼς ὅλα αὐτὰ σὲ κάνουν καλύτερο ἄνθρωπο. Ἀρχίδια ἄνθρωπο. Πάλι στὸ ἄλφα δηλαδή. Δὲ βλέπω καμμία προσωπικὴ ἐξέλιξη ὅσο φαντασιώνομαι πὼς ὅλοι ὅσοι παρακαλάω τώρα, θὰ βρεθοῦν στὴ θέση μου, κι ἐγὼ πολὺ ἁπλὰ θὰ περπατάω σφυρίζοντας ἀδιάφορα, ὅπως ἀκριβῶς τὸ βιώνω τώρα. Κι ὅμως γιὰ κάποιο περίεργο λόγο, αὐτὸ προσδοκῶ. Ἀλλαγὴ ρόλων. Ἤ ἔστω μιὰ ἀποκατάσταση τῆς ὑποκειμενικῆς ἠθικῆς τάξης σὲ μία ἀπροσδόκητη ἐξέλιξη τοῦ σεναρίου. Ὅπως ἡ Χέλμη μὲ τὸν Διαμαντόπουλο στὸ νόμο 4000.

Φυσικὰ καὶ πάλι, ἐσὺ μόνος σου θὰ ἐξακολουθεῖς νὰ μένεις;

Ναὶ, ἡ μοναξιά. Μεγάλη πουτάνα. Βαρύ νὰ γυρνᾶς σπίτι τὸ βρὰδυ καὶ να μιλᾶς στὸν καθρέφτη, ἄντε καὶ καμιά φορά στοὺς τοίχους, γιὰ τὴν ἀλλαγή. Καὶ ἄντε λὲς νὰ τὸ λύσεις τὸ πρόβλημα αὐτό. Καὶ ψάχνεσαι δεξιά, καὶ ἀριστερά, μπροστὰ καὶ πίσω. Μὰ ἐγὼ ἔχω μάθει πὼς τὰ πιο ἀποτελεσματικὰ ψαξίματα τὰ ἔχω κάνει ὅταν εἶμαι στὶς καλές μου, καὶ ὄχι ὅταν εἶμαι σὲ φάση νὰ μὲ κλαῖνε καὶ οἱ ρέγγες. Κι ἀκόμα κι ἂν μὲ ἐνδιαφέρει ἕνας ἄνθρωπος τὶ κομμάτια να μαζέψω καὶ νὰ ἀσχοληθῶ καὶ νὰ ἀσχοληθεῖ μαζί μου; Ἐν ὀλίγοις, κάτσε βρές τα μὲ τὸν εἀυτό σου μάγκα μου, και μετά βλέπεις τί θὰ κάνεις μὲ ὅλα τὰ ἄλλα. Καὶ μέχρι τότε, ναί, κάτσε μόνος σου. Νὰ μάθεις. Νὰ μάθεις νὰ ἀνοίγεσαι χωρίς ἀσφαλιστικὲς δικλεῖδες. Χωρὶς νὰ κρατᾶς πράγματα γιὰ σένα. Καὶ ἐκεῖ ὀργή. Ἡ αἴσθηση τῆς ἀπώλειας ἐνέργειας. Ἔδωσες καί δὲν πῆρες. Σοῦ κλέψανε. Καὶ πές μου ἐσύ, ποιό δικαστήριο θὰ καταδικάσει τοὺς ὑπαιτίους;