Σήμερα δὲν πῆρα τὸ ποδήλατο γιὰ νὰ γυρίσω σπίτι. Γύρισα μὲ τὸ τρένο, καὶ ἀπὸ τὸ λιμάνι μὲ τὰ πόδια. Ποὺ τὰ πλοῖα ἔρχονται. Καὶ εἶχε ὁμίχλη. Καὶ τὰ ὄνειρα ταξιδεύουν, καὶ ἄνθρωποι πέρασαν· ἦρθαν κι ἔφυγαν. Ἂχ οἱ ἄνθρωποι, γιατί;
Κίτρινες λάμπες φωτίζουν αὐτὰ ποὺ ζήσαμε καὶ ἡ ὁμίχλη σκορπίζει τὸ φῶς τους..
Κι ἐσὺ περιμένεις τὸ δῶρο τῆς θὰλασσας ποὺ ἀγάπησες.
Μὰ πάλι τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ σου, μόνος σου θα τὴ διαβεῖς.
Ἐσύ καὶ δυὸ ἀναμνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου