Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Ἡ ἀνάμνηση

Ἔβρεχε ὅλη μέρα. Καὶ βρέθηκα σὲ μιὰ πλατεία κάπου, ποὺ εἶχε μεγάλες τετράγωνες πλάκες ἀπὸ τσιμέντο. Φωτισμένη. Κι ἄδεια. Κι ὁ ἀέρας ὑγρὸς καὶ καθαρός, ἀκίνητος. Κι ὅτι ἐκπνέεις ἀχνίζει. Πρέπει νὰ ἦταν προχωρημένη ἡ νύχτα. Ἕνας ζητιάνος καθόταν στὴν ἄκρη, κι ἕνας περαστικὸς γύρευε βοήθεια.


― Κάνε με φίλο σου
― Δὲν ἔχω φίλους. Ζῶ μόνος.

2 σχόλια: