Ὁ ἔρωτας τῆς κυριακῆς

Ἁπλὰ πονάει, γιατὶ δὲν ὑπήρξε ποτέ. Καὶ ἡ κυριακὴ αὐτὴ ἔμεινε μόνη καθισμένη σὲ ἕνα παγκάκι νὰ ἀγναντεύει ἀόριστα ἕνα αἴνιγμα.

― Δεσποινὶς
― Παρακαλῶ
― Μπορῶ νὰ καθίσω δίπλα σας;
― Παρακαλῶ.
― Ξέρετε, βραδυάζει. Δὲν κάνει νὰ μένετε ἐδῶ τὲτοια ὥρα μόνη. Εἶναι ἐπικύνδυνα γιὰ σᾶς.
― Περιμένω λίγο ἀκόμα, νὰ ἔρθει. Σὲ λίγο θὰ ἔρθει. Θὰ δεῖτε κι ἐσεῖς.
― Θὰ μποροῦσα νὰ σᾶς κάνω παρέα μέχρι νὰ ἔρθει τὸ ραντεβοῦ σας, ἂν ἐπιτρέπετε.
― Παρακαλῶ.
― Εἶστε ὥρα ἐδῶ;
― Ἀπὸ τὸ πρωί. Μὰ νομίζω πρέπει νὰ ἔκανα λάθος τὴν ὥρα. Δὲν εἶμαι σίγουρη ἂν εἶπε στὶς ἐννιὰ τό πρωί ἢ τὸ βράδυ.
― Ξέρετε εἶναι σχεδὸν δέκα.
― Ἴσως εἶπε δέκα. Θὰ ἔρθει τώρα, ὅπου νά 'ναι· θὰ δεῖτε. Δὲ μπορεῖ νὰ μὴν ἔρθει.
― Τὸ ὀνομά σας;
― Εἶμαι ἡ Βιρτζίνια. Ἐσεῖς;
― Εἶμαι ὁ Λέοναρντ.
― Καὶ εἶστε ἐδῶ τόσες ὥρες;
― Ναὶ, μὰ περνᾶνε εὔκολα. Ἔχω ἕνα βιβλίο ποὺ μοῦ κρατάει συντροφιά. Ἀνάμεσα στὶς πράξεις. Σχεδὸν τὸ ἔχω τελειώσει. Ἂν δὲν ἔρθει τὸ ραντεβοῦ μου μέχρι νὰ το τελειώσω, θὰ φύγω.
― Θὰ πρέπει νὰ εἶναι πολὺ ἀγαπημένο σας πρόσωπο;
― Ναί, πολύ. Μοῦ ἔχει δόσει τὴ μέγιστη δυνατὴ εὐτυχία.
― Εἶναι πολὺ ὄμορφο αὐτὸ ποὺ περιγράφετε.
― Δὲ νομίζω ὅτι δυὸ ἄνθρωποι θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι πιὸ εὐτυχισμένοι ἀπὸ μᾶς. Σὲ λίγο θὰ ἔρθει. Ἔτσι πρέπει.
― Τί ἐννοοεῖτε;
― Πρέπει νὰ ἔρθει. Δὲ μὲ ἄφηνε ποτὲ μόνη μου σήμερα. Μιὰ τέτοια μέρα, ἔφυγα ἐγώ, τώρα εἶμαι ἐδῶ καί περιμένω νὰ ἔρθει.
― Μὰ γιατί εἶναι βρεγμένα τὰ ροῦχα σας;
― Γιατί ἔφυγα βιαστικά καὶ δὲν πρόλαβα νὰ ἀλλάξω. Θα δεῖτε, τώρα ποὺ θὰ ἔρθει, θὰ στεγνώσουν ὅλα.
― Θέλετε νὰ σᾶς δώσω κάτι νὰ φορέσετε; Ἔχετε παγώσει.
― Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, ὅμως δὲν τὸ χρειάζομαι. Δὲ γίνεται νὰ μὴν ἔρθει.
― Κι ἂν δὲν ἔρθει;
― Θὰ ξαναφύγω.