-123

Σήμερα είμαι νηφάλιος.
Η επόμενη μέρα είναι ένα κλικ πιο επώδυνη, σαν ότι ταξίδι έκανες την προηγούμενη να πρέπει να το επιστρέψεις πίσω με κάποιο τόκο.
Πονάω.
Είμαι σε αδιέξοδο.
Με βοηθάει αν μπορώ να βγάλω από μέσα μου λίγο από το πως νιώθω. Σα να ελπίζω σε μία μικρή ανώνυμη εμπάθεια, κάποιου που με στοργή με διαβάζει.
Δεν ξέρω γιατί.
Θέλω να σωματοποιήσω τον πόνο, έτσι γίνεται πιο κατανοητός. Συν τοις άλλοις, όταν υπάρχει σωματοποίηση, γίνεται κάποια περίεργη εξισορρόπηση και η προσοχή μου στρέφεται αλλού.
Εξαντλούμαι σε προπονήσεις, σε μαραθωνίους, ώστε να επιτευχθεί αυτή η πολυπόθητη μετάθεση. Που μου το έχουν πει, δεν πρέπει να κουράζομαι. Δηλαδή, αν κουραστώ τι θα αλλάξει;
Ακόμα δεν έχω βρει το θάρρος να αυτοτραυματιστώ, αλλά ελπίζω σε ένα μοιραίο ατύχημα. Τόσοι τρελλοί κυκλοφορούν εκεί έξω μεθυσμένοι. Κι άλλος ένας εγώ.
Επίσης τους τελευταίους μήνες η καρδιά μου, μου κάνει διάφορα όταν προπονούμαι κοντά στο μέγιστο της έντασής μου. Ελπίζω πως έτσι απλά και ανώδυνα, κουρασμένη κι αυτή θα με αφήσει. Δεν πάω σε γιατρό για αυτό. Θα είναι το μικρό μου μυστικό.

Τους τελευταίους μήνες έχω αναπτύξει επίσης δυο ικανότητες. Τα όνειρά μου, με προειδοποιούν για τους επικείμενους κινδύνους. Πλέον γνωρίζω από την προηγούμενη νύχτα, αν κάτι επίφοβο που πάω να κάνω θα έχει αίσια έκβαση --φυσικά εγώ διαλέγω τον όλεθρο όπως οι πεταλούδες το φως.
Δεύτερον, νιώθω πότε ένας άλλος άνθρωπος πονάει. Είναι εκπληκτικό, πόσο πόνο ανακαλύπτω σε άλλους, πολύ πριν το καταλάβουν. Βιώνω τον ίδιο πόνο που έχουν. Και κάπου μεταξύ οδύνης και ηδονής, γίνομαι ανήμπορος να αντιμετωπίσω ακόμα και αυτό.

Είναι σα να αναζητώ τον πόνο, σα να έχω εξάρτηση, να περιμένω πως και πως να βιώσω τη δυσάρεστη αυτή ψυχική κατάσταση.
Σα να κυνηγάω να πονέσω τόσο πολύ ώστε να έρθω σε απόγνωση. Κι εδώ υπάρχει η αυτοκαταστροφή. Ελπίζω να ξεπεράσω το φράγμα εκείνο που με κρατάει σε λογική. Ελπίζω να βρεθώ σε σύγχυση και να περάσω στην άλλη πλευρά μία για πάντα.
Περιμένω απο εκεί να ειμαι καλύτερα.

Επί του παρόντος χάνομαι κάτω από μαξιλάρια και σκεφτομαι πόσο μηδέν είμαι.
ένα πανέμορφο μηδέν.