-129

Το σώμα
απογυμνώνεται
το πένθος
πέφτει σαν φύλλα ξερά στο χώμα
το παραμύθι
διαλύεται
και η ζωή
χάνει το νόημά
ο θάνατος
ανασαίνει στο προσωπό μου
ξυράφια
χαράζουν τη μνήμη
τα σκοτάδια των ανθρώπων
σκουριάζει ο χρόνος
μέσα σε λίμνες ματωμένων ψυχών
σπαράσσεται
το σώμα.